Na jaren van voorbereiding is de wet Zorg en Dwang (WZD) op 1 januari 2020 van kracht geworden, de wet vervangt de BOPZ, die in essentie nooit bedoeld was voor mensen met dementie en mensen met een verstandelijke beperking. Deze wet is dat wel, voor de psychiatrie is gelijktijdig met de WZD, de wet Verplichte Geestelijke Gezondheid Zorg (WVGGZ) van kracht geworden. De WZD regelt de rechten en bescherming van de cliënt, ook in de thuissituatie.
Direct dient de vraag zich aan, wat is ons uitgangspunt? De letter van de wet, of juist de intentie daarvan. Onvrijwillige zorg is vaak een antwoord op onbegrepen gedrag, de WZD wil onvrijwillige zorg zoveel mogelijk voorkomen. Dus ligt de uitdaging in het analyseren, begrijpen en beïnvloeden van gedrag dat we tot dan toe niet begrijpen. Ik durf de stelling aan- omdat ieder gedrag een aanleiding heeft- dat gedrag altijd te beïnvloeden is al lossen we niet alles op. Soms is accepteren van onvrijwillige zorg nodig en dan wijst het stappenplan in de WZD ons de weg.
In mijn trainingen en scholing over dit onderwerp behandel ik de uitgangspunten en begrippen van de wet. Ik ga dieper in op het stappenplan en de verschillende rollen en verantwoordelijkheden en maak desgewenst de brug naar het onbegrepen gedrag.
Binnen dit thema werk ik ook als docent voor KMBV en verzorg ik masterclasses voor het Leidscongresbureau.
Serious Game
Nu de kennis over de wet steeds meer toeneemt is er vooral behoefte aan de praktische toepassing daarvan. Middels een serious game tillen we de dilemma’s van vrijheid en veiligheid naar een ander niveau waar we vrijuit kunnen denken en experimenteren om vervolgens deze ervaringen en uitkomsten terug te vertalen naar de eigen dagelijkse praktijk.
